OPERATOR CZY KAMERZYSTA? SZTUKA PRACY Z KAMERĄ

Kamerzysta kameruje, operator robi filmy. Praca na stanowisku operatora filmowego to ogromna sztuka. Operator musi mieć wiedzę z kilku dziedzin: fizyki, głównie optyki i dźwięku, techniki w zakresie pracy z kamerą i sprzętem dla niej przeznaczonym. Profesjonalne filmy promocyjne, to zespół wykwalifikowanych operatorów, dlatego wiemy jak pracować dla najbardziej wymagających klientów.

Wydawać by się mogło, że praca z kamerą jest banalna. Co może robić taki operator? Chodzi, filmuje, spotyka ciekawych ludzi i nie napracuje się za bardzo. Jednak to tylko pozory, bo praca operatora polega na skupieniu i byciu czujnym.

Dobre ujęcie, a tylko na takich zależny klientom, którzy zamawiają filmy promocyjne w Warszawie, to wymagająca i trudna praca. Operator musi mieć „oczy dookoła głowy”, żeby w odpowiednim momencie nagrać to co jest najciekawsze.

Lapsus językowy prowadzącego, wzruszenia osoby odbierającej nagrodę, czy ruch maszyny przenoszącej kroplę atramentu – muszą być nagranie w odpowiedniej chwili, po to, aby odbiorca, czyli widz, który będzie oglądał ten film, poczuł dokładnie to na czym najbardziej zależy twórcom.

Sztuka filmowa, to sztuka gry z emocjami. Tylko emocje mogą zagrać, nawet wtedy, kiedy brakuje słów. Najbardziej lubimy oglądać ludzi. Najpiękniejsza panorama miasta, czy widok natury jest dla ludzkiego oka mniej satysfakcjonujący jeśli nie ma na nim ludzi. Tak jesteśmy stworzeni, że oczekujemy emocji. To od nich jesteśmy zależni, one budują nasze życie i relacje międzyludzkie i to ich spodziewamy się w filmach promocyjnych . Mówi się, że nie sprzedajemy towaru, ani usługi, tylko sprzedajemy siebie, to co sobą reprezentujemy, jak się poruszamy, jak mówimy, jaką mamy mimikę twarzy. Także filmy promocyjne Warszawa sprzedają siebie, czyli to kim jesteśmy, w jaki sposób tworzymy, jak emocje naszych pracowników oddziaływają na nas.

Sprzedaż, promocja, reklama – to emocje. Te najlepiej wyrazić pokazując je na filmie. Dlaczego? Dlatego, że tzw. neurony lustrzane zaczynają oddziaływać na nas, kiedy widzimy innego człowieka. Czujemy to co on, albo przynajmniej próbujemy wczuć się w jego sytuację. Jeśli ktoś z ekranu się do nas uśmiecha całym sobą i my się uśmiechamy, kiedy cierpi, zasłaniamy oczy, kiedy się zamartwia i my stajemy się smutni.